Rospuda 2001

Czas: 14.07 – 21. 07
Długość trasy: 74 km
Uczestnicy: Tadzik, Kasia, Magda, Władek, Agnieszka Bolek, Ania

Wspomnienia:

• Tego jeszcze nie grali. Rozpoczynamy spływ o godzinie 1930. Płyniemy jednak tylko godzinę, poganiani przez burzę i rozbijamy się na małej, zarośniętej wysepce. Miejsca starcza tylko na namioty.

• Na końcu jeziora szukamy mostka do przepłynięcia. Mostek przypomina przepływ pod drogą – wąski i ciasny.

• Początek rzeki -płytko, kręto i kamienisto. Kajaki trzeba ciągnąć. Dalej już można płynąć. Jest pięknie.

• W dalszym biegu Rospuda zamienia się w rzekę pełną bystrzy, wykrotów i zwalonych drzew. Płyniemy pod zwalonym drzewem, obok niego lub nad nim. Czasami trzeba wyskakiwać do wody i przepychać kajaki. Jest to męczące a zarazem fascynujące.

• Nocujemy na dzikich łączkach, na brzegu, na skraju lasów.

• Magda kusząc pierogami we Wrocławiu namawia panów na ognisko – wizja pierogów robi swoje.

• Zatrzymujemy się na polu namiotowym w Uroczysku – Święte Miejsce – niestety małe i tłoczne. Idziemy na spacer do jeziorka i kąpiemy się w krystalicznie czystej wodzie.

• Rano Ania obchodzi równą rocznicę urodzin. Dostaje od nas tort w postaci kromki chleba z wetkniętą świeczką. Jak twierdzi takie urodziny obchodzi się tylko w Świętym Miejscu.

• Codziennie przechodzi burza a nawet kilka. Jednej nocy było ich sześć.

• Ostatni nocleg wypada na wysokim brzegu, z jacuzzi w rzece.

• Kończymy spływ na jeziorze Necko. Ruch, ścisk i hałas.
• • Przeciskanie się przez dziurę
  • Gdzie się podziały kajaki
  • Kajakarz spieszony
  • W kolejce przed przeszkodą
  • Raz nad drzewem
  • Raz pod drzewem
  • Jak sie tu zmieścić?
  • Udało się!
  • Przygotowywanie urodzinowego "tortu"
  • Wszystkiego najlepszego!
  • Małe Raczki- wielkie suszenie po deszczu.
  • Poranna narada
  •